معرفت به نورانیت امام عصر (عجل الله فرجه)
درک فضایل ائمه اطهار (علیهم السلام) در حیطه فهم بشری نیست و هیچ کسی؛ حتی پیامبران الهی نیز نمی توانند آنها را درک و تحمل نمایند.
حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمود: «إن من حدیثنا ما لا یحتمله ملک مقرب و لا نبی مرسل ولا عبد مؤمن»
«قسمتی از احادیث ما حقایقی است که فرشته مقرب و پیامبر مرسل و بنده مؤمن هم توان حملش را ندارد».
راوی پرسید چه کسی متحمل آن است؟ فرمود: « نحن نحتمله»
«فقط ما (ائمه) حامل آن هستیم و اسراری (خاص برای خود ما خاندان است) »
در مرتبه پایین تر، فقط آن شیعیان خاص، که نخستین آنها پیامبران اولوالعزم هستند، به اندازه فهم خود توانستند مقامات این انوار الهی را درک کنند. آنها برای چنین لحظه‌هایی در قیامت گریه‌ها می‌کردند؛ چون ایشان می‌فهمیدند که مسئله عرض اعمال و عقیده بر خدا چگونه است و چه کسی می‌تواند متحمل شود؟
کدامین شخص فکر میکند به راحتی می‌تواند از این موازنه، سربلند و کامیاب خارج شود هیچ کس نمی تواند، مگر به برکت شفاعت آل الله.
آن جاست که معرفت و محبت امروز ما در آن لحظات دهشتناک، نتیجه می‌دهد و این روایت شریف در آن روز تحقق می‌یابد:
« معرفه آل محمد براءه من النار، وحب آل محمد جواز علی الصراط، والولایه لإل محمد أمان من العذاب ».
«شناخت آل محمد (صلی الله علیه وآله) باعث رهایی از آتش است. دوستی آل محمد (صلی الله علیه وآله) گذرنامه عبور از صراط و پذیرش ولایت آل محمد (صلی الله علیه ایمنی بخش از هر گونه عذاب است». در آن روز خداوند متعال آن بزرگواران را بر اهل قیامت از اولین تا آخرین به گونه ای مسلط میکند که همه، سلطنت آنان را بر ظاهر و باطنشان احساس می‌کنند و ذره ای از ذرات وجودی خود را خالی از تصرف و سلطه ایشان نمی بینند.
در آن روز اراده این انوار مقدس در همه جا نفوذ کرده و همه خود را در نزد ایشان کوچک شمرده و هیچ کس توان اعتراض و راه فراری ندارد.
«و لا یمک الفرار من حکومتک».
« (خدایا)، فرار از حکومتت ممکن نیست».
در آن روز سلطنت خدا به دست سلاطین هستی، محمد و آل محمد (علیهم السلام)، عینیت می‌یابد.
حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) درباره آیه شریفه«إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ»، فرمودند:
«إن إلینا إیاب هذا الخلق و علینا حسابهم».
«به راستی که بازگشت این خلق به سوی ما و حساب آنان بر ما است».
حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: « أنا المحاسب للخلق».
من حسابدار خلق هستم».
از ابن عباس نقل شده است که:
«أن الله یوم القیامه… یولی علیا حساب الخلائق أجمعین».
«خداوند در روز قیامت حساب همه خلائق را به امیرالمومنین (علیه السلام) واگذار می‌نماید».
آن جاست که خدای تعالی امر می‌فرماید که یا علی (علیه السلام)، بهشت و دوزخ در فرمان توست.
حضرتش هم به دوزخ امر میکند:
«خذی هذا عدوی».
«بگیر این را! این دشمن من است».
گاه امر می‌فرمایند:
«ذری هذا ولیی».
«واگذار این را! از دوستان من است».
بدیهی است که هم اکنون نیز همان سلطنت و تصرف موجود است و هیچ امری از سلطنت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) برای خارج نیست، زیرا ایشان مصدر همان سلطنت الهی هستند.
پلکی به هم نمی خورد و برگی از درختی نمی افتد مگر به اراده امام عصر (علیه السلام). زیرا اراده ایشان به مشیت حق متصل است.
خوشا به حال آن محبی که کارگزار و خادم این سلطنت عظیم الهی می‌گردد و با تلاش در راستای تقویت این حب و معرفت به نورانیت و عمل به کردار نیکو قدم بر می‌دارد و نام خود را جزو خدمتگذاران این دستگاه ثبت میکند و یاد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در جامعه نشر می‌دهد.
این گونه افراد، به خاطر تلاش برای نشر فضایل ائمه اطهار (علیهم السلام)، از شفاعت ایشان بهره مند خواهند شد و وحشت و دلهره ای از حوادث روزگار و هول قیامت نخواهند داشت.
«ألا إن أولیاء الله لا خوف علیهم ولا هم یحزنون».(سوره یونس ۶۲)
«آگاه باشید! همانا بر اولیاء خدا ترسی نیست و آنان محزون نیستند».
آنان به آرامش و آسودگی ابدی دست خواهند یافت و به یک نگاه پدرانه امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به راحتی برای همیشه به بهشت جاودانه خواهند رسید.
✍️محمد تقی تقی پور
