معرفت به نورانیت امام عصر (عجل الله فرجه)
مجری افعال خدا
در حوزه ی معرفت به نورانیت، مراد از معانی و ظواهر توحید، یعنی مصادیقی از مظهر صفات که به خدای تعالی نسبت می‌دهیم.
از جمله افعال، علم، قدرت، صفت و اسماء خدای تعالی که همه در محمد و آل محمد (علیهم السلام) به ظهور می‌رسند.
در روایتی فرمودند:
« أنا مدبرها بأمر ربی وعلم الله الذی خصنی به »
«من تدبیر کننده ستارگان به امر پروردگار هستم و علم خدایی که مرا به آن اختصاص داد».
«أنا صاحب النجوم».
صاحب ستارگان، من هستم».
«أنا صانع الأقالیم بأمر العلیم الحکیم».
«سازنده اقلیم‌ها به دستور خدای علیم حکیم، من هستم».
«أنا جعلت الأقالیم أرباعا، و الجزائر سبعا، فإقلیم الجنوب معدن البرکات، و إقلیم الشمال معدن السطوات، و إقلیم الصبا معدن الزلازل و إقلیم الدبور معدن الهلکات».
من اقلیم‌ها را در چهار نوع قرار دادم و جزیره‌ها را در هفت نوع قرار دادم. اقلیم جنوب معدن برکات است و اقلیم شمال معدن خشونت است. اقلیم صبا معدن زلزله است و اقلیم دبور معدن هلاکتها است».
«بهم یحیی میتا و بهم یمیت خیا».
«خداوند به سبب ایشان مرده را زنده میکند و به وسیله اینان زنده را می‌میراند».
خدای تعالی این گونه امور را با اسباب خویش (یعنی ذوات مقدس) بر خلق اعمال میکند؛ زیرا اینان را از نور مخصوص خویش آفرید و مقام یداللهی را برای ایشان قرار داد. البته هیچ قدرت و استقلالی از خود ندارند مگر، به حول و قوه حق تعالی.
حضرت امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام)فرمودند:
«أنا أحیی و أمیت بإذن ربی».
منم که به اذن خدا زنده می‌کنم و می‌میرانم»
دست خدا در این زمان حضرت صاحب العصر (عجل الله فرجه) میباشد و خداوند افعالش را با ید الهی ایشان ظاهر کرده و جمیع ذرات آفرینش را به گردش در می‌آورد.
خدا با این دست مبارک می‌میراند و زنده میکند. که جناب عزرائیل نیز یکی از کارگزاران و فرمانبرداران دستگاه با عظمت امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
شقاوت بعضی از منکران تا آنجا پیش رفته که وقتی می‌گویند که جناب عزرائیل قبض روح میکند، سریعا قبول می‌کنند، ولی به محض اینکه گفته شود ائمه اطهار (علیهم السلام) مظهر صفت و فعل و قدرت خدا هستند، به لجاجت و انکار برآمده، روبرمی تابند.
متاسفانه برخی از محبین اهل بیت (علیهم السلام) را نیز به خاطر عدم معرفت و آگاه نبودن به مقامات ائمه اطهار (علیهم السلام)، سرسختی کرده و لجاجت می‌ورزند.
به جاست که اگر فرد نتوانست فضیلتی را از این بزرگواران درک و یا هضم کند، به جای انکار و لجاجت، سکوت اختیار کند.
حضرت امام باقر العلم الأولین و الاخرین محمدبن علی (علیه السلام)، فرمودند: «فإذا ورد علیک یا جابر شی من أمرنا فلان له قلبک فأحمد الله و إن أنکرته فرده إلینا أهل البیت ولا تقل کیف جاء هذا؟ و کیف کان؟ و کیف هو؟ فإن هذاو الله الشرک بالله العظیم».
«ای جابر، هر گاه از امر ما (شئونات و مقامات) چیزی بر تو رسید و قلبت آن را تصدیق کرد؛ پس شکر خدا را به جای آور و اگر آن را انکار کرد؛ پس آن را به ما اهل بیت (علیهم السلام) رد کن و نگو چطور این حدیث صادر شد؟ و چطور ممکن است؟ و چگونه است؟ زیرا به خدا قسم که این شرک به خدای عظیم است».
حال باید شیعه خدا را بسیار شاکر باشد که به سادگی و بدون چون و چرا این فضایل را می‌پذیرد و شوق و شعف به وی دست میدهد، همچنان که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) در روز عید غدیر به هنگام بیان فضایل امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام)، نیز چنین حالتی دست داد که منافقان ان به یکدیگر می‌گفتند:
« أما تری عینیه تورانی فی رأیه کأنه مجنون».
« (نگاه کنید حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) موقع گفتن فضائل حضرت علی علیه السلام) نمی بینی که چشمانش از جنون می‌چرخد».
به راستی وقتی شیعه فضیلتی از فضائل ائمه اطهار (علیهم السلام) را می‌شنود به بیشتر شنیدن این فضایل میل پیدا میکند. و معترف است که اگر همه دریاها مرکب و درختان قلم شوند، نمی توانند فضایل و مناقب ایشان را به تحریر درآورند.
معنای آیات و بینات
گفته شد که باطن قرآن همان باطن و حقیقت خاندان نبوت است.
در هر زمانی باطن قرآن در وجود مقدس امام همان زمان معنا می‌شود.
اکنون باطن قرآن در وجود مقدس حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) متجلی گشته است. ما در اینجا به عنوان قطره ای از دریا، اندکی از دهها سیر و معنی را که ارباب معرفت در باب آیه شریفه بیان داشته اند ارائه خواهیم کرد تا حقیقت بر تشنگان معرفت پوشیده نماند. در آیه شریفه ای می‌خوانیم:
«بقیه الله خیر لکم إن کنتم مؤمنین ». «بقیه الله (حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید».
“بقیه” در لغت به معنای باقی مانده و بازمانده و زیادی چیزی آمده است. واژه مذکور نزد عرب به صورت ضرب المثلی برای خوبی و فضیلت نیز به کار می‌رود: «فلان بقیه القوم»؛ یعنی آن شخص از برگزیدگان قوم است.
پس هر موجود نافعی از طرف خداوند که برای بشر باقی مانده و مایه خیر و س عادت او گردد، بقیه الله» محسوب می‌شود.
«بقیه الله» یعنی آن شفقت و رحمت و نعمتی که در بین ما باقی مانده است. خداوند متعال به وسیله ایشان به ما شفقت فرموده است.
از مصادیق اصلی این آیه، وجود مبارک مولا صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که آن بزرگوار مظاهر توحید در بین ماست. امام محمد بن علی، باقرالعلوم (علیه السلام)، فرموده اند: “فنحن معانیه و مظاهره فیکم”
بدان که معانیه و مظاهره توحید در میان شما، ما هست.
✍️محمد تقی تقی پور
