کمپین بین المللی دعا فقط برای یک نفر با تولیدات رسانه ای در زمینه ی ترویج فرهنگ مهدویت و انتظار فعالیت میکند

امروز : دوشنبه, ۶ فروردین , ۱۴۰۳

اقسام یارى امام زمان (عج)

اقسام یارى امام زمان (عج)

چگونه امام زمان را یاری کنیم؟

از مهم ترین شیوه هاى یارى و کمک به امام علیه السلام یارى نمودن او به وسیله زبان است و این خود چند گونه مى باشد:
۱ – افشاى نام و صفات و بیان شؤون و مقامات و فضایل و کرامات آن حضرت«عجّل اللَّه فرجه» در جایى که تقیّه نباشد.
۲ – امر به معروف و نهى از منکر؛ یعنى واداشتن دیگران – به خصوص بستگان و دوستان و آشنایان – به انجام واجبات و هشدار و بازداشتن آنان از کارهاى نامشروع و حرام.
۳ – دعوت و راهنمایى ناآگاهان و یادآورى به غافلان و بى خبران.
۴- اهتمام به راستگویى و گفتار پسندیده و سخنان شایسته.
۵- دفاع زبانى از حقوق امام علیه السلام و ردّ شبهات؛ در حدیثى از امام باقرعلیه السلام آمده که فرمودند: «مَنْ اَعَانَنَا بِلِسَانِهِ عَلَى عَدُوِّنَا اَنْطَقَهُ اللَّه بِحُجَّتِهِ یَومَ مَوقِفِهِ بَینَ یَدیهِ عَزَّوَجلَّ؛ هرکس ما را به وسیله زبان خود بر دشمنان یارى دهد، خداوند زبان او را در آن روز که در پیشگاهش قرار گیرد به دلیل و دفاع از خودش گویا سازد».
۶ – بیان مظلومیّت اهل بیت علیهم السلام و
ذکر مصائب آنان که انگیزه دفاع و مبارزه علیه ستمگران و دشمنان دین و انسانیّت را تقویت نماید.
۷ – دعا و نیایش به درگاه خداوند براى زودتر شدن فَرَج و گشایش و برپایى حکومت جهانى حضرت بقیه اللَّه ارواحنا فداه و لازم است که دوستان با اخلاص امام زمان«عجّل اللَّه فرجه» زبان خود را از هرگونه ناهنجارى و سخن ناپسند از قبیل دروغ و غیبت و ناسزا و تمسخر و بیهوده گویى حفظ کنند.

در مقام عمل و رفتار
مولاى متّقیان على علیه السلام در نامه اى که به عثمان بن حُنیف نوشتند چنین فرموده اند: «ألا وَإِنَّ لِکُلِ مَأمُومٍ إِمَاماً یَقتَدی بِهِ وَیَسْتَضِیئُ بِنُورِ عِلمِهِ، أَلا وَإِنَّ إِمَامَکُمْ قَدْ اکَتَفَى مِنْ دُنیاهُ بِطِمرَیهِ وَمِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَیهِ أَلا وَإِنَّکُمْ لاتَقدِرُونَ عَلَى ذَلِکَ وَلکِنْ اَعینُونِی بِوَرَعٍ وَاجْتِهَادٍ وَعِفَّهٍ وَسَدادٍ فَوَاللَّهِ مَا کَنَزتُ مِنْ دُنیاکُمْ تِبراً وَلا ادّخَرتُ مِنْ غَنآئِمِهَا وَفْراً وَلا اعْدَدتُ لِبالِی ثَوبِی طِمراً؛ بدانید هر پیروى را امامى است که او را الگوى خویش قرار مى دهد و از نور دانش او روشنى مى یابد و بدانید که در حقیقت، امام شما از دنیاى خویش دو جامه کهنه و از خوراکى به دو قرص نان (یکى براى روز و دیگرى
براى شب) بسنده نموده است. البته شما نمى توانید این گونه زندگى کنید ولى به وسیله
پرهیزگارى و تلاش و پاکدامنى و درستکارى یارى‌ام نمایید».
این پیام امیرمؤمنان علیه السلام به همه دوستان و پیروان ائمه اطهار علیهم السلام است که در مقام عمل و رفتار چهار دستور فرموده اند:
اوّل: پرهیزگارى؛ یعنى خویشتن دارى از هرگونه گناه؛ به خصوص در معاملات و به دست آوردن ثروت از طریق حلال و هزینه کردن در راه حلال.
دوّم: تلاش، یعنى جدّیت و پشتکار در انجام وظایف دینى و اهتمام به تقوا و نیکوکارى.
سوّم: عفّت و پاکدامنى و خویشتن دارى از هوس‌ها و شهوت هاى مادّى.
چهارم: استوارى رفتار و پایدارى در پیمودن شیوه هاى درستکارى.

جلوگیرى از ناگوارى ها
در دعای عهد می خوانیم:”اللّهُمَّ اجْعَلنى مِنْ… وَالذّابینَ عَنْهُ/خداوندا مرا از مدافعان او (قرار ده)”
یکى از امورى که در نصرت و یارى آن حضرت، در ادعیه و زیارات وارد شده عنوان #الذّاب مى باشد که جمع آن ذابّین است. ذَبّ به معنى دفع و جلوگیرى از امورى است که مایه ناگوارى است و فرق آن با دفع این است که دفع در صورتى است که چیزى واقع شده باشد و انسان آن را براند ولى ذَبّ، راندن و برطرف کردن ناگوارى است که نزدیک آمده امّا هنوز واقع نشده باشد. لذا به مگس، ذباب مى گویند چون هنوز مگس روى فرد ننشسته آن را از خود مى رانند.
ذبّ از امام زمان علیه السلام؛ یعنى جلوگیرى نمودن و دور ساختن ناگوارى‌ها از آن حضرت علیه السلام. این کار از جمله لوازم ایمان است که از برادر ایمانى اش ناگوارى‌ها را برطرف سازد. حتى در غیبت برادر دینى؛ مثلاً کسى که غیبت برادر دینى را مى کند بر شنونده لازم است از غیبت برادر دینى جلوگیرى نماید و مانع آن گردد. و ثواب آن بسیار است که پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله در این باره به یارِ باوفایش جناب ابوذر غفارى توصیه مى فرماید: «یَا اَبَاذَر مَنْ کَانَ ذَبَّ عَنْ اَخیهِ المُؤمِنَ الغِیبَه کَانَ حَقاً عَلَى اللَّهِ أَنْ یُعتِقَهُ مِنَ النَّارِ؛اى اباذر! هرکس از برادر دینى اش، غیبت را دور سازد حقى است بر خدا که او را از آتش دوزخ نجات دهد».
امیرمؤمنان علیه السلام به یاران خود هنگام جنگ چنین فرمود: هرکدام از شما که هنگام برخورد با دشمن در خود جرأت و پردلى احساس کند و در یکى از برادران (هم رزم) خویش بیم و عقب نشینى مشاهده نماید، باید که به سبب برترى و دلیرى که خداوند به او عطا فرموده است، دشمن را از برادر خویش براند (و دور سازد) همان گونه که از خودش دفاع مى نماید؛ زیرا که اگر خدا مى خواست او را هم مانند وى قرار مى داد.
کسى که از مؤمن عادى غیبت را دفع کند از آتش جهنم ایمن خواهد بود حال اگر کسى از امام زمان علیه السلام غیبت را دفع کند چطور؟ زیرا که بسا از روى جهل و نادانى سخنان نادرست و باطلى راجع به آن حضرت مى زنند که وظیفه شخص مؤمن آن است که سخنان باطل و ناگوارى را از آن حضرت علیه السلام دور نماید.
راندن ناگوارى از وجود مقدس امام زمان علیه السلام انواع مختلف دارد که در قسمت های بعد به آن ها خواهیم پرداخت.

دعا در هنگام ناگواری
پیام امام کاظم علیه السلام:
ابو ولّاد حفص بن سالم از اصحاب گران قدر امام موسى بن جعفر روزى به محضر آن جناب شرفیاب شد، امام علیه السلام به او فرمودند: پیام مرا به یارانت برسان و به آنان بگو: تقواى خداوند را پیشه سازید که شما در دوران زمامدارى ستمگر – یعنى منصور دوانیقى – هستید، پس زبان هایتان را حفظ کنید و جان و دین خود را نگهدارى و مواظبت نمایید و آنچه را بر ما و خودتان از ناحیه او بیمناک هستید توسط دعا دفع برطرف سازید؛ زیرا که دعا و درخواست از خداوند بلا و گرفتارى را باز مى گرداند، هرچند که تقدیر شده و به مرحله قضا رسیده امّا هنوز اتفاق نیفتاده باشد. و هرگاه خداوند خوانده شود و از او درخواست گردد بلا را به کلّى باز مى گرداند، پس در دعا زارى کنید که خداوند شرّ او را دفع نماید.
ابوولّاد گوید: هنگامى که پیغام امام علیه السلام را به یارانم رساندم، دستور آن حضرت را به کار بستند و براى دفع شرّ آن ستمگر دعا نمودند. همان سال منصور دوانیقى به سوى مکّه حرکت کرد، وقتى به بئر میمون وارد شد هنوز احرام نبسته بود که به هلاکت رسید و خداوند ما را از شرّ او راحتى بخشید.
ابوولّاد گوید: من نیز همان سال به مکّه مشرف شدم. سپس به محضر امام کاظم علیه السلام شرفیاب شدم. به من فرمود: اى ابوولاّد! اثر و نتیجه دستور و تأکید مرا نسبت به دعا چگونه دیدید؟ هر گرفتارى که بر بنده مؤمنى فرود آید و او به دعا روى آورد به زودى آن گرفتارى برطرف مى شود و هرگاه بلا و گرفتارى بر بنده مؤمنى فرو ریزد و او از دعا خوددارى نماید، آن گرفتارى طولانى خواهد شد.
پس دعا براى امام علیه السلام مؤثّر است. در دعاى امام زمان «عجّل اللَّه فرجه» مى خوانیم: «وَاحْفَظهُ مِنْ بَینِ یَدیهِ وَمِن خَلفِهِ وَعَنْ یَمینِهِ وَعَنْ شِمالِهِ؛ خداوندا! او را از پیش روى و پشت سر و از سمت راست و سمت چپ حفظ کن».
هرچند خداوند وعده داده است که امام علیه السلام را تا هنگام ظهورش زنده بدارد ولى این گونه نیست که ناگوارى به آن حضرت نرسد، چون او هم همانند پیامبر است که در معرض بیمارى‌ها و ناگوارى‌ها قرار مى گیرد و نیز هرگونه ناگوارى و گرفتارى که براى شیعیان و دوستان پیش مى آید، آن حضرت را آزرده و ناراحت مى سازد و چه بسا به وسیله دعاى شیعیان بلا از آن حضرت دفع شود.
پس ما نیز باید سعى کنیم تا بوسیله دعا نمودن براى آن حضرت جزء ذابّین آن حضرت باشیم.

صدقه، بلاها را دور مى سازد…
یکى دیگر از موارد ذبّ (والذابین عنه…)از امام زمان علیه السلام صدقه دادن از طرف ایشان است تا خداوند بلاها را از ایشان دفع نماید.
البته اثر صدقه براى امام زمان علیه السلام به خود شخص هم مى رسد و طورى نباشد که امام زمان علیه السلام را شریک در صدقه قرار دهیم مثلاً بگوییم: این صدقه را براى سلامتى خود و امام زمان علیه السلام مى دهم بلکه باید براى حضرت احترام و ارزش خاصى قرار داد و آن جناب را در صدقه دادن مقدّم داشت.
روزى در محضر زعیم و مرجع گران قدر شیعه مرحوم آیت اللَّه العظمى بروجردى قدس سره شخصى گفت: براى سلامتى آقا امام زمان علیه السلام و حضرت آیت اللَّه بروجردى صلوات!
فورى آیت اللَّه العظمى بروجردى به آن شخص اعتراض نمودند و با صداى بلند فرمودند: من کى هستم که مرا در کنار امام زمان علیه السلام نام مى برى؟!
پس اوّل به نام امام زمان علیه السلام و نیز به نیابت از آن حضرت صدقه بدهد.

پرهیز از رفتار ناگوار
یکى دیگر از راه های یاری امام زمان علیه السلام این است که عمل و رفتار ما نسبت به امام زمان علیه السلام ناگوارى نداشته باشد.
در زمان قبل از انقلاب در ضریح هاى مطهره زن و مرد با هم زیارت مى کردند. یکى از علماى بزرگوار مشهد مقدس براى معالجه چشم به تهران آمدند.
زمانى که در بیمارستان بسترى بودند، یکى از تجّار تهران که با ایشان آشنایى داشتند به مشهد مشرف مى شود. این عالم در خواب مى بیند که امام رضاعلیه السلام بر ضریح مطهّر نشسته اند و مردم به زیارت آن حضرت نائل مى شوند. ناگهان شخص تاجر که به زیارت آقا مشرف شده بود شئ اى از پیش روى پرتاب نمود! حضرت
خیلى ناراحت شدند.
آن مرد به طرف دیگر ضریح مطهّر رفت و شئ اى دیگر به جانب حضرت پرتاب کرد، باز حضرت ناراحت شدند. بار سوّم آن شخص به طرف پشت سر رفت و شئ اى به سوى امام علیه السلام پرتاب نمود، حضرت به پشت افتادند! آن عالم وحشت زده از خواب بیدار شد، با این که معالجه چشم ایشان پایان یافته بود به منظور ملاقات آن شخص تاجر در تهران ماندند؛ زیرا که سفر او ده روزه بوده است. وقتى آن شخص از سفر برگشت به او فرمود: در این سفر چه کردى؟
گفت: من کارى نکرده‌ام به زیارت رفته بودم.
عالم گفت: تو به حضرت آزار و اذیت رساندى من خودم در خواب دیدم. آن شخص با گریه و شرمسارى مجبور به اقرار شد و گفت: وقتى به حرم رفتم هنگامى که نزدیک ضریح رسیدم دیدم خانمى دستش را روى ضریح گذاشته است من هم دستم را روى دست او گذاشتم. بعد آن زن به طرف دیگر ضریح رفت من هم دنبال او رفتم و دستم را روى دست او گذاشتم. براى بار سوم به طرف دیگر ضریح رفت و من هم به دنبال او رفتم و دستم را روى دست او گذاشتم. و از او پرسیدم: اهل کجایید؟ گفت: اهل تهران! با هم رفاقت کردیم و به تهران آمدیم!
گناه کردن موجب رنجاندن و اذیت امام علیه السلام مى شود. لذا باید طورى رفتار کنیم که موجب ناگوارى امام علیه السلام نباشد بلکه باید با تجدید نظر در رفتار خود ناگوارى‌ها را از امام زمان علیه السلام دور و برطرف سازیم.
ما باید تابع باشیم نه این که هر چه دلمان خواست عمل کنیم. حتى نسبت به عزادارى به گونه اى باشیم که به ما دستور داده اند. نه به گونه دوره جاهلیت.
در زیارت نامه حضرت اباالفضل العبّاس علیه السلام این معنا آمده است: «الذّابُّونَ عَنْ اَحِبّائِهِ؛ دفع کننده دشمنان، از دوستان خداوند»…

✍️سیدمهدی حائری واصلی

ادامه…
قسمت سوم


  1. محمد سوادی گفت:

    سلام، با تشکر از زحمات شما، چیزهایی که می نویسید ، بصورت
    پوستر و عکس درآورید، بدیهی است تیترهای و خلاصه، تا بتوان
    در فضای مجازی و گروه‌ها سریعتر منتشر کرد که موثرتر هم خواهد
    بود.
    موفق باشید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *