معرفت به نورانیت امام عصر (عجل الله فرجه)
💠خاصیت تکبر و عناد در برابر جلال محمد و آل محمد (علیه السلام)، آن است که شخص متکبر در قیامت همانند ذره در زیر دست و پای خلایق لگد مال و تحقیر می‌شود؛
💠 اما در مورد این عالم، خداوند متعال بندگان را مکلف فرمود و اسباب تقویت ایمان و رشد مخلوقات را فراهم نمود و به اقتضای صفات زشت بعضی از انسانها.
💠اسباب گمراهی نیز برای طالبان آن گذارده شد تا هر کسی به دلخواه خویش در دنیا از وسایل هدایت و سعادت و یا گمراهی و هلاکت استفاده کند.
💠همچنین به وسیله حاملان وحی الهی و مفسران و مجریان حقیقی آن، خلق را انذار فرمود و آنها را از نقض پیمانی که در عالم ذر بسته بودند، ترسانید و جهنم را برای ترس و هدایت آنان در قرآن اش به تصویر کشید و برای تشویق اهل ایمان به سوی هدایت و سعادت ابدی، از بهشت و نعمتهای بی بدیل آن سخن گفت.
💠خدای سبحان در قرآن شریف، این دو مکان ابدی را برای هر دو گروه مطرح نمود تا مؤمن و کافر از ترس عذاب یا شوق بهشت، از فریب شیطان دور شوند و برای هدایت بیشتر هر دو گروه و ایمن ماندن از حیله‌های شیطانی، چهارده نور پاک را از عالم ملکوت به زمین فرستاد و اعلام کرد که برای رسیدن به رستگاری ابدی، باید در کشتی اهل بیت (علیهم السلام) که محل امنی از طوفان پر طلاطم دنیا است، نشست. البته مومنان حقیقی چنین راهی را انتخاب نموده اند.
💠خدای تعالی در آیات شریفه ۲۱ ۲۰ از سوره مبارکه رعد فرمود: «الذی یوفون بعهد الله و لا ینقضود المیثاق والذین یصلون ما أمر الله به أن یوصل»
«آنها هستند که به پیمان خدا وفا می‌کنند و به آنچه خدا به پیوستن به آن فرمان داده، می‌پیوندند».
💠حضرت امام کاظم (علیه السلام) در ذیل این دو آیه فرمودند: “این آیه در حق آل محمد (صلی الله علیه وآله) نازل شده است. این همان عهدی است که در عالم ذر برای ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و ائمه معصوم (علیهم السلام) از مردم گرفته شده (مؤمنین برای عهد پایدار ماندند) ؛ ولی منافقین و دشمنان ما نقض عهد کردند».
💠علامه بروجردی، مؤلف کتاب ارزشمند تفسیر جامع می‌فرمایند: مراد از عرض امانت به آسمان و زمین، آن است که آسمان با آن رفعت زمین با آن وسعت و کوه با آن صلابت، چنانچه عاقل و ذیشعور بودند، از قبول و حمل امانت که ولایت است، سرباز می‌زدند و از قبول آن می‌ترسیدند؛ ولی از آنجا که انسان (اولی و دومی) بدکار و نادان بود، قدر آن را (ولایت) نمیدانست؛ پس آن را پذیرفت و برگرفت؛ اما به آن وفا نکرد».
💠سوره مبارکه احزاب، در آیه شریفه ۷۲، بر این مطلب دلالت دارد:
«ما به تمام آسمانها و زمین و کوهها عرض امانت کرده ایم و آنها از قبول و حمل آن، سر باز زدند و از تحمل آن شانه خالی کردند؛ ولی انسان آن را پذیرفت و بر دوش کشید، همانا انسان (اولی و دومی) ستمکار و نادان بود» .
💠طبق فرموده امام معصوم (علیه السلام)، آن ستم کاران و نادانان (در رأسشان، اولی و دومی هستند که از ولایت سر باز زدند. در این باره حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند:«هی ولایه أمیر المؤمنین».
💠«مراد از آن (امانت)، ولایت حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) است»
حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می‌فرمایند:خداوند ولایت ما را که امانت اوست به آسمان‌های هفتگانه عرضه کرد. با ثواب و عقاب آن، آنها گفتند پروردگارا، ما طاقت ثواب و عقاب را نداریم و می‌ترسیم که نتوانیم این امانت را حفظ کنیم. آن گاه به پرندگان عرضه شد؛ سپس به کوهها و زمین عرضه شد. آنها نیز قدرت پذیرفتن آن امانت را نداشتند و امتناع ورزیدند؛ اما امت مرحومه ولایت ما را پذیرفتند و ثواب و عقاب حفظ امانت (ولایت) را قبول کردند هر کسی اداء حق ولایت و دوستی من را نماید، مستحق بهشت گردد و آن که دشمنی من را در دل جای دهد، به عذاب شدید پروردگار دچار خواهد شد».
💠در عالم ذر امتحاناتی گرفته شد. خداوند متعال از خلق اش بر ربوبیت، نبوت، ولایت اهل بیت (علیهم السلام) پیمان گرفت و در آنجا این سه مرحله برای همه خلایق معلوم و ثابت گشت و شکی در حقانیت آن برای کسی باقی نماند و چون فضل و حقیقت آن سه مطلب برای همه یقینی شد، خداوند همه را به ربوبیت و نبوت و ولایت دعوت کرد. آنگا همه قبول نمودند؛ و پاسخ مثبت دادند؛ اما در نزد خدا معلوم بود که بعضی در دل، علی الخصوص به ولایت حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)، اقرار ندارند و به زبان «قالو بلی» گفته اند. آنها به دلیل حسادت دلشان به سلطنت و جلالت محمد و آل محمد (علیهم السلام) راضی نبودند.
💠 چنان که حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «پس بعضی از آنها کسانی بودند که در عالم ذر به زبان اقرار کردند و به قلب شان ایمان نیاوردند.
💠 این فرموده، تفسیر این آیه است «فما کانوا یؤمنوا بما کذبوا من قبل»؛ به چیزی که ایمان نیاوردند، آن را قبل از این اشاره به عالم ذر است) تکذیب کرده بودند».«وَالَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَیَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ أُولَئِکَ لَهُمُ اللَّعْنَهُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ»
کسانی که پیمان خدا را پس از عهد بستن با خدا و رسول او (صلی الله علیه وآله) شکسته اند و با کسانی که خداوند امر به پیوند آنها فرموده پیوند، خود را بریده اند و در زمین به فساد دست زدند، لعنت خدا بر این مردم است و منزل گاه بدی برای آنها آماده شده است».
محمدتقی تقی پور
